Έφυγε από τη ζωή η διάσημη τραγουδίστρια Τσαβέλα Βάργας

Η διάσημη τραγουδίστρια Τσαβέλα Βάργκας (Chavela Vargas) έφυγε την Κυριακή από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 93 ετών.

Η «γυναίκα με το κόκκινο πόντσο», που έφθασε στο απόγειό της δόξας της στις δεκαετίες του '60 και '70, με τραγούδια χαρακτηριστικά της παραδοσιακής μουσικής «ραντσέρα» -«Λα Γιορόνα» (κλαψιάρα), «Πιένσα εν Μι» (σκέψου με) και το «Ούλτιμο Τράγο» (τελευταία ρουφηξιά)- «πέθανε όπως έζησε, δίνοντάς μας ένα δίδαγμα δύναμης και αξιοπρέπειας», όπως δήλωσε η φίλη της Μαρία Κορτίνα, που την συνόδευε στα μουσικά της βήματα κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Γεννημένη ως Ισάβελ Λισάνο Βάργκας, η Τσαβέλα ήλθε στη ζωή στις 19 Απριλίου 1919 στο Σαν Χοακίν ντε Φλόρες στην Κόστα Ρίκα, καρπός του γάμου του διοικητή της αστυνομίας με μία απλή νοικοκυρά.

«Όταν γεννήθηκα αντί να κλαίω, τραγουδούσα», συνήθιζε να λέει. Η Τσαβέλα Βάργκας μετανάστευσε σε ηλικία 17 ετών στο Μεξικό, μη αντέχοντας την υπερσυντηρητική κοινωνία της χώρας της, όπου δεν μπορούσε να ξεδιπλώσει το μουσικό ταλέντο της, αλλά ούτε και να ζήσει ελεύθερα την ομοφυλοφιλία της. «Ζούσα μέσα σε μία κόλαση», «σαν ένα παράξενο ζώο», τόνιζε.

Όπως η Γαλλίδα Εντίθ Πιαφ, όπως τη συνέκρινε ο Ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της τραγουδώντας στους δρόμους.

Στη δεκαετία του 40, η Βάργκας συνδέθηκε με στενή φιλία με τους διάσημους ζωγράφους Φρίντα Κάλο και Ντιέγκο Ριβέρα, ενώ στα τέλη της επόμενης δεκαετίας η φήμη της ξεπέρασε τα μεξικανικά σύνορα κι έγινε κυρίως γνωστή στο παραθεριστικό κέντρο του Ακαπούλκο, όπου τραγούδησε στους γάμους της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ενώ εκεί γνώρισε και την Αβα Γκάρντνερ.

Μετά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω του αλκοολισμού της, η Βάργκας ανένηψε ξανά στη δεκαετία του '90 με μία μεγάλη παγκόσμια περιοδεία κατά την οποία ερμήνευσε τις μεγάλες επιτυχίες της σε ονομαστές αίθουσες συναυλιών, όπως το Ολυμπιά στο Παρίσι, ή το Κάρνεγκι Χολ στη Νέα Υόρκη.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο, Γερμανικό Πρακτορείο 

naftemporiki.gr 

6/8/12

---------------

Las cosas simples las devora el tiempo. 

Uno se despide insensiblemente de pequeñas cosas,
lo mismo que un árbol que en tiempo de otoño muere por sus hojas
al fin las tristeza es la muerte lenta de las simples cosas,
esas cosas simples que quedan doliendo en el corazón.

Uno vuelve siempre, a los viejos sitios donde amó la vida
y entonces comprende como están de ausentes las cosas queridas
Por eso muchacha no partas ahora soñando el regreso,
que el amor es simple y a las cosas simples las devora el tiempo.

Uno vuelve siempre, a los viejos sitios donde amó la vida
y entonces comprende como están de ausentes las cosas queridas
Por eso muchacha no partas ahora soñando el regreso,
que el amor es simple y a las cosas simples las devora el tiempo.

Demórate aquí en la luz mayor de éste nuevo día,
donde encontrarás con el parasol la mesa tendida
Por eso muchacha no partas ahora soñando el regreso,
que el amor es simple y a las cosas simples las devora el tiempo.

Uno se despide insensiblemente de pequeñas cosas,
lo mismo que un árbol que en tiempo de otoño muere por sus hojas
al fin las tristeza es la muerte lenta de las simples cosas,
esas cosas simples que quedan doliendo en el corazón.